Anna Czartoryska (1887 - 1980) polska malarka, która w latach 1902-1912 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Po uzyskaniu dypomu uczęszczała jako wolny słuchacz na zajęcia w Akademii w Mediolanie.
Wiedza i doświadczenie uzyskane na dwóch uczelniach zaowocowały pracami o różnorodnej tematyce. Anna Czartoryska malowała portrety, pejzaże, sceny rodzajowe, martwą naturę. Jej obrazy często przedstawiają kompozycje kwiatowe. Bliska jej była tematyka polskiej wsi. Malowała również obrazy historyczne. W 1947 roky założyła Związek Miłośników Sztuki w Grodzisku Mazowieckim. Była także laureatką dwóch ministerialnych nagród. Pierwszą otrzymała w 1950 r. za pracę artystyczno-społeczną, drugą zaś w jublieusz 55-letniej pracy twórczej (1969). Za swoją działalność na polu artystycznym i społecznyum otrzymała wiele odznaczeń państwowych, takich jak Krzyż Niepodległości, Krzyż Walecznych, Medal Za Warszawę. Jej znane obrazy to: Wiejska dziewczyna, Pejzaż Widok na góry, Polonik Portret Fryderyka Chopina, Polowanie, Wierzby nad stawem i Wazon z kwiatami. Mimo licznych podróży i edukacji obranej na zagranicznych uczelniach, twórczość Anny Czartoryskiej jest nierozerwalnie związana z polską historią i polskim krajobrazem. Obrazy są realistyczne, a styl malowania klasyczny. W twórczości Czartoryskiej inspiracją jest świat dookoła; możliwość utrwalania go na płótnie jest wartością samą w sobie. Obrazy malarki są uchwyconymi chwilami z życia codziennego w Polsce z końca XIX w. i wieku XX.
