Fabryka porcelany Tirschenreuth w Bavarii swoje istnienie zawdzięcza odkryciu złóż kaolinu w pobliżu Wondreb na początku lat 30. XIX w. Już w 1832 r. fabrykant Heinrich Eichhorn wystąpił przed miastem oraz sądem o pozwolenie na założenie zakładu produkującego porcelanę.
Po przedłużających się procedurach, które wynikały m. in. z oporu miejscowej ludności, w 1838 r. udało się zatwierdzić projekt. Na nowej ulicy prowadzącej do Mitterteich wzniesiony został budynek fabryki, który w 1847 r. uzupełniony został o dodatkowy piec do wypalania, dzięki któremu podniosła się wydajność zakładu. Powstanie zakładu produkującego porcelanę na dużą skalę dało początek rozwojowi przemysłowemu Tirschenreuth. Po śmierci Heinricha Eichhorna w 1880 r. udziały w fabryce wykupili Edmund Tittel, Friedrich Muther i August Bauscher. Udziałowcami w ciągu kolejnych lat stali się także Karl Gotthold Mezger oraz Johannes Schlipphack. Podczas I Wojny Światowej fabryka doświadczyła zapaści rynkowej, a następnie została przejęta w 1927 r. przez spółkę Lorenz Hutschenreuther AG. Po zawirowaniach związanych z II Wojną Światową już we wrześniu 1945 r. ruszyła produkcja trwająca nieprzerwanie do początku lat. 90., kiedy to zakład dotknięty został poważnym kryzysem gospodarczym. Straty były na tyle poważne, że jego właściciel zdecydował się w 1995 r. na definitywne zamknięcie działalności. Po ponad 150 latach fabryka, dzięki której miasto zyskało międzynarodowy rozgłos, została zamknięta, kończąc tym samym epokę rękodzieła. W następnych latach budynek został poważnie uszkodzony w wyniku pożaru. Dziś w miejscu tym znajduje się centrum handlowe. O półtorawiecznej tradycji wypalania porcelany świadczy dzisiaj już tylko obecność Porzellanstrasse (ul. Porcelany) w Tirschenreuth oraz wystawa w miejskim muzeum.
