Klasycyzm to styl w sztuce, architekturze oraz meblarstwie, który pojawił się w połowie XVIII wieku i trwał około 80 lat. Nie był to ruch jednorodny, jednak można znaleźć elementy wspólne dla wszystkich jego odmian.
Klasycyzm to styl w sztuce, architekturze oraz meblarstwie, który pojawił się w połowie XVIII wieku i trwał około 80 lat. Nie był to ruch jednorodny, jednak można znaleźć elementy wspólne dla wszystkich jego odmian. Meble w stylu klasycyzmu charakteryzują się specyficznym zestawem motywów zdobniczych i ornamentów. Popularne były kasetony, tryglify, girlandy, wieńce laurowe i meandry. Styl ten cenił prostą formę, symetrię oraz delikatne zdobienia.
Inspiracje czerpano także z dokonywanych wtedy odkryć archeologicznych, zwłaszcza tych w Herkulanum i w Pompejach. Na antykach wzorowano ornamentykę, która zaczęła być redukowana. Wiązało się to z ideą, by meble były tańsze w produkcji i dostępne dla większego grona odbiorców. Meble w stylu klasycyzmu nie są grupą jednorodną, sam okres można podzielić na kilka etapów, z których każdy charakteryzuje się innym podejściem do tworzenia oraz zdobienia przedmiotów codziennego użytku. Na samym początku był to styl Ludwika XVI, potem pojawił się dyrektoriat, później empire, a na samym końcu biedermeier oraz restauracja.
Wszystkie te style czerpały inspiracje z tej samej tradycji estetycznej, jednak każdy z nich przetwarzał ją na swój unikalny sposób. Wspólne dla nich jest przekonanie, że meble powinny być proste, ale nie pozbawione elegancji oraz że ich produkcja powinna być tania, by wytworzone w ten sposób towary znajdowały wielu nabywców. Styl ten był na tyle wpływowy, że po około 100 latach wrócił w lekko zmienionej formie jako neoklasycyzm.
